UDHËPËRSHKRIM

NGA

NEPALI

Vërshim Hatipi

Kaptina 1. O Peru ta hanksha...qukin

Mirëdita nga Kathmandu, Nepal.

Fjalën 'Quk' do ta përdori pak si shpesh, dhe besoj se do të jeni mirënjohës për faktin që po e përdori fjalën më përkëdhelëse që ekziston për mu atë send.

Dita 1. E premtë, 27 Shkurt 2004

Në këtë pushim të përmasave epike u nisa me Mervyn, shok imi i studimeve, dhe vëllaun e tij Leigh të cilin do ta takoja sefte.  Mervyn më pat tregu se Leigh e ka nifar lloj të mete në një formë të zbutur e autizmit.  Mangësia më e madhe e tij ishte në formë të bëlbzimit.  Sidoqoftë, pse mos të kënaqet edhe ai.

U takum në aeroport, shumë mirë, u njoftum, unë i pregaditun ding sende për fërfllazat dhe ftoftësitë e Himalajeve.

I hypëm aeroplanit të Gulf Airlines, dhe nuk ishin diçka të veçantë mund të them sa i përket shërbimit.  Vlen vetëm të përmendet se kur u bë e shtunë në mënges ateruam në ishullin mbretëror arabik të Bahrain, ku prostitucioni, bixhozi, rakija, etj. etj. ishin të gjitha legjitime, gjë shumë e çuditshme për

një shtet arabik.

Më në fund, mas s'di sa vonimeve, jo për shkak të mjegullës, jo kësaj, jo asaj, u lodha koxha shumë, por shyqyr mbërrimë në Kathmandu.

Dur, dur, se qitash bohet interesant :-)

Dita 2. E shtunë, 28 Shkurt 2004

Mbrimë shumë vonë, gati ora 7 mbramje edhe i pritshim ranacat me na dalë nëpër shirit.  Shqiptarët s'bon assesi me u anku që marrin shumë sende n'aeroplan.   Masi i pashë nepalezt mu ndrru mendja totalisht.  Paketa kubike të televizionit ka 1.5m me 1.5m, edhe tona t'mbshtjellne me jorgana tepër t'përlytë e t'lidhne me do spaga. Gërdinë me ta qu.  Plus era aeroportit i vijke chicken curry.

Dulëm ma n'fund, krejt sendet me veti.  Jashtë, si në çdo vend ku ka mbretëru njëfar mot-moti një civilizum i avancum, na pritën turma e gjinve që u dukshin si kamariera t'restoraneve tandoori, por të zhyllaftë.  Normal, dojshin me na ofru taksi se bukën qaty e kishin.  Në fund i pagum 250 rupi (rreth 2 funta) për deri në hotel.

Qyteti çka me ju kallxu, katastrofë përtej katastrofe.  Peruja mu duk lule e dritë në krahasim me çka pashë këtu, se pos gjinve të tepërm, kishte edhe lopë që shyqyr s'bojshin muuuu. Era varfni i vijke, bërllog gjithkah, në çdo skutë e në çdo bander (mos me thanë shtyllë), sirenat gjithkah tuj buru (buru rrjedh prej fjalës 'buri'), pluhun, cukla, e unë ton kohën rrijsha me dert mos po m'bjen ranaci prej gepekut që s'u mshelke e rrijke përpjetë.

Mbrimë në hotel ku ndejtëm për 250 rupi. Dhoma veq që s'bërtitke "Aman lyjëmni e nderqëmni". Banjo poashtu.

Ingllishat natyrisht sendin e parë që e bonë ishte një tush, e unë e bona qishën, pijsha cigare dhe thojsha me veti 'oj kuku'.

Mandej dulëm pakëz me u shëtitë. Kuku, kuku, kuku qfar vendi oooo zot.  Qaj bërllogu që ju kallxova nëpër bandera, lopët hajshin bërllog. U shtyjshin me qej edhe me pula. Kryeqytet kishe. Magjupshtihone s'thojnë badihava. A po nima, harrova me ju tregu që bërllogu këtu po u djegke ton kohën, si tyneherë në PR, se s'po e mbledhke askush.

Shpijat e vjetra ishin shumë interesant, me dru të gravirum diçka fenomenal, por secila shtëpi i kishte edhe 40-50 kablla elektrik, gjysma e tyne të gatshëm me e përçu rrymën deri në trup tandin nëse nuk ke kujdes e i prekë.

Pamë edhe tempuj të shumtë hindu dhe tibetanë, asi me kate katrore në formë të piramidës që ta bënte me dije se je në vend ku religjioni është sendi më i rëndësishëm. Si tyrbe hesapi në çdo kthesë ku po i prejshin pulat e kingjat në mënyrë kurbano-hallalli-stike.

Restorani i vetëm që e pamë qelë në ora 10pm ishte nji vend palidhje, tepër i përlytë, por s'patëm qare pa hangër.  Unë mora pilaf me perime, se s'bon mish me hangër.  Dy javë pa mish, ueeeeeeee, ueeeeee, ueeeeee (jo 'ue' kur habitësh, por bebat kur qajnë).

Shkum në hotel me fjetë se ishim të shkallmum.  Shqiptarët e kanë një lojë/fore shumë palidhje dhe irituse:

"A ke ndi diçka mbramë?"

"Jo."

"Eh, t'paska hi pa prekë."

Belivalla qysh kesh i lodhshëm qatë natë, tybe as unë s'kisha ni send.

Kaptina 2. Let the games begin.

Dita 3. E dielë, 29 Mars 2004.

Dita e brishtë, nafaka e prishtë.  E huçëm autobusin për Siabru Beysi (1470m naltësi mbidetare), ku do ta fillonim ngjitjen nëpër Himale. Por një përparsi e të qenit evropian është se gjithçka në azi është belesh. E murrëm xhipin Tojota i cili cepatke nëpër rrugë shumë të kqija për 50 funta.  Ma përpara hangrëm mëngjes në një restoran n'kulm t'shpisë (duhet n'PR dikush me qelë një qësi restorani se boll u bo me podruma) edhe e kqyrshim Kathmandu-në, ose ma mirë me thanë, e kqyrshim tymin e Kathmandusë duke u knaqë me ve n'sy.

ÇKA MENDOJNË KAFSHËT?

Rrugës pamja e natyrës ishte shumë e bukur. Tokat e punume për merak, luginat me lloj-lloj ngjyra, nima ishte mirë.  Shoferi jonë, me xhip shumë të shpejtë kalonte rrugës, e mu duk shumë interesant qysh, as lopët, as gomarët, sidomos jo qejtë, e çak as pulat s'livritshin kur ju kalojshim shumë afër.  Zahër i kishin mësu dimenzionet e kerreve edhe konceptin e lluftit.

Mandej e pyta Mervynin (se Leigh vështirë e kish me u shprehë), muhabet që u shëndru disi Tarantino style:

V:  How clever are animals?

M: How the hell should I know!? Reasonably.

V:  Hmmm. The reason I'm asking is that I've noticed these animals aren't budging when we drive past.

M: Why, I don't know.

V:  I was thinking, do they learn that a car is car, and a human is a human? But more importantly, do they know that when a car is coming there must be a human inside driving it, as it sure as hell doesn't run by itself?  Does a chicken or a dog think: "Oh, here comes a car with a human inside"?

M: I think dogs are pretty intelligent.  You see them happily running towards the car as they know their owner is going to come out of it. But chickens, hmmm, I'm not so sure.  All they think about is where they're going to get the next piece of grain or bread, and of course, when they're going to shit.

V:  Hmmm, yes, I couldn't disagree with that.

LUFTA GUERILE

Kur u nënshkruva për të ardhë në Nepal, vetëm rrej nëse thom se kom ditë diçka për këtë shtet. Gjatë fluturimit Mervyn më informoi sado pak.  Së pari Nepali është monarki. Në vitin 1991 mbreti kishte pranu që të bohet parlamenti për të marrë vendime, por deputetët kishin qenë aq të korruptum dhe jo-efikasë, sa që mbreti e kishte shpërba parlamentin dhe kishte pru përsëri kushtetutën feudale. Kjo i kishte idhnu shumë komunistat (idhtarë të ideologjisë të diktatorit kinez Mao Ce Dung) të quajtur Maoista dhe kishin fillu nga pak luftën guerile. Kjo luftë guerile kishte marrë përmasa të mëdha kur mbreti i Nepalit i kishte vra krejt familjen e vet, e edhe vetën, për shkak se nona dhe baba s'e kishin lanë me u martu me vajzën që ky e kishte dashtë. Pak ekstreme kjo vepra e tij, por çka me bo.

Nejse, çështja e sigurisë ishte çështje shumë serioze këtu, dhe rrugës me xhip e pamë një kamion të cilin Maoistat e kishin bombue hiq ma larg se 24 orë përpara, duke e vrarë shoferin. Pak fillova me u frigu, por e dijsha ton kohën që zoti ka plane ma të mëdhaja për mu se me vdekë rrugve t'killafta t'Nepalit.

E TASH PAK PËR AUTOBUSA

Mbrimë në Dunche ku taksisti s'mujke me shku ma tutje dhe u kthy për Kathmandu. Ne e kishim tejkalu autobusin të cilin e kishim huçë, i blemë biletat për Parkun Nacional Langtang (1000 rupi, 7.5 funta), edhe e pritëm aftomobusin për Siabru Beysi.

Nepali masi n'veri t'Indisë edhe me shumë fetarë të hinduizmit i kishte shumë tabijate të Indisë. Autobusi i vogël me 14 ulëse i kishte 20 vetë të ulun, 14 vetë në këmbë, 26 vetë në tavan, edhe 4 vetë që mbaheshin anash. Këta 14 vetë në këmbë rrishin përmbi thasë të orizit dhe patateve e domateve, por shyqyr shoferi nuk e la njenin me hi bashkë me cjap, se qat'herë s'di çka leshin ish bo.

Sa u ndalke sa i niske autobusi, 15km rrugë zgjatën gjithsej sa një lojë e futbollit me gjithë pauzë, nervat fillun me më vlu totalisht. Qaq shumë kcejke autobusi nëpër gropa, sa që Leigh i mshoi tavanit me kry dhe e çeli varrë. I pikojke gjak të shkretit, por dikur mbrimë shyqyr.  Si dola u shlirova dhe u përbetova që unë me këtë autobus ma kurrë me udhtu nëpër qat rrugë të ngushtë dhe të keqe, sidomos masi në nji moment rrota e mbrapme (mbi të cilën unë isha i ulur) e huqi rrugën. Poshtë ishte pingul së paku 1km.

EH TASH PËR SIABRU BEYSI

Ky katund e kishte popullatën tibetane.  Refugjatë këta me gjenerata të ikun nga Kina.  Bërllog kishte normal rrugëve, por ishte vend i qetë dhe i kandshëm. E zgjodhëm hotel/motel/hostelin. Banjon e kishte të përbashkët. Dhoma 100 rupi, demek 75p. Badihava. Hangrëm ushqim tradicional nepalez 'Dal Bhat' që përmbante natyrisht oriz, dhe anash curry perimesh të gjelbërta, supë dhe coliflower (ajo si brokolli e bardhë).  Isha untë dhe më pëlqeu, morra dyfish (eat as much as you like fazoni me dal bhat ish). Çmimi, 90 rupi, 70p.

Këtu i takum një familje holandeze, nonë, babë dhe 2 qika t'moshës për mu martu (demek përmbi 18 vjet), dhe një gru gati 50 vjeqe që si e pashë, përkundër hundës jo aq të madhe, e kom ditë që osht jahudike. N'fakt, një herë mu duk si shkinë por tuj e ditë që s'ka shkina n'Himalaje por n'Bahame, me proces t'eliminimit e qëllova kombsinë e saj. 1. Llazhna pllavushë. 2. Flokët e sprejirata e t'fryme hata.

3. Gojën e madhe. 4. Buzët e trasha dhe të lyme shumë thu se ka dalë n'korzë. 5. Unaza t'arit. 6. Syzat e mëdha që ja mblojshin ftyrën krejt. 80s throwback, ose shqip, e villme e të tetdhetave.  Kishte qenë vet.

U relaksova përkundër prezencës irituse të jahudikës, shkova me bo tush (mas ingllishave), e para asaj e shfrytëzova rastin me e bo kakën, që kur t'lahna si çdo musliman i mirë me e la bothën me sapun që me ardhë era misk.

Rrashë në gjumë dhe pashë në ëndërr qysh ma kanë ngjitë kllampën në Volvo-në time. U bona tym edhe i bërtitsha motrës pse s'është kujdes se përgjegjsia kishte qenë e saj. Lave-lave.

vazhdo